Voor De Resident, een gebied in de binnenstad van Den Haag, had Rob Krier een stedenbouwkundig plan gemaakt dat aansloot op het weefsel van de omringende stad. Samen met andere Nederlandse architecten is Kriers plan uitgewerkt tot een masterplan met kantoren en woningen in een hoge dichtheid. Het bevat een diagonale verbinding tussen het station en de binnenstad. Centraal in het gebied ligt een hoefijzervormig plein van waaruit straten het gebied doorkruisen. In het project overheerst de visie op de stad als een samenhang van openbare ruimtes. De gebouwen zijn hier ondergeschikt gemaakt aan de openbare ruimte en de afzonderlijke gebouwen zijn minder belangrijk dan het ensemble. De stad prevaleert boven de architectuur, hoezeer de gebouwen die boven de Resident uittorenen zich ook manifesteren.
Een onderdeel van De Resident is het Helicon-gebouw, waarin een ingewikkelde knoop van infrastructuur verborgen ligt. De hoofdopzet is een onderbouw met een parkeergarage van drie lagen en winkels die als een poortconstructie om het tramtracé gebogen is, en daarboven drie kantoorschijven die dwars op de as van de Turfmarkt staan.Het gebouw is aan een zijde getrapt om voldoende licht te geven op de Zwarte Madonna, het inmiddels afgebroken woongebouw van Carel Weeber. Aan de zijde van Turfmarkt is de stapeling van functies zichtbaar gemaakt in de gevel: hoge puien op de begane grond met winkels, daarboven een zalencentrum, dan een diagonaal frame waarachter zich drie parkeerlagen bevinden, vervolgens de vergaderzalen en het bedrijfsrestaurant van het ministerie, en daarboven de kantoorschijven.Helicon is het eerste ‘klassieke’ bakstenen gebouw van Soeters. De sprongen in het metselwerk hebben een enorme plastische werking. Tegelijkertijd verleent de aluminium middengevel met de opvallende metalen punten het gebouw een onklassiek, eigen karakter. Deze driehoekige, sterk geprofileerde ‘geheime toren’ verwijst naar het Chrysler Building in New York. Een andere inspiratiebron voor het Helicon-gebouw is de futuristische architectuur van de Italiaanse architect Antonio Sant’Elia uit het begin van de twintigste eeuw.
Het nieuwe stadhuis van Zaanstad is gekoppeld aan de nieuwe brug over het spoor en de autoweg. De korte kant, waar de hoofdingang en de publieksfuncties zich bevinden, ligt aan het plein op deze brug...
In het ontwerp voor het nieuwe provinciehuis in de binnenstad van Leeuwarden, op de plek van het bestaande provinciehuis, zijn de oorspronkelijke achttiende-eeuwse gebouwdelen en de negentiende-eeuwse statenzaal behouden gebleven en geïntegreerd in de nieuwbouw...
De piramidale vorm van de torens weerspiegelt de driehoekige vorm van het eiland. De torens geven het Marcanti-eiland een symbool dat refereert aan de berlagiaanse stedenbouw in de omgeving...