Het architectenbureau in de Kerkstraat in de Amsterdamse binnenstad bestaat uit drie delen. Het eerste gedeelte omvat de verbouwing (1988 – 1989) van een kerkgebouw uit de jaren zestig, de Martin Luther King-kapel. In deze voormalige baptistenkerk zijn twee vloeren gehangen met in het midden een grote vide om licht in het gebouw te brengen.
Voor de oorspronkelijke voorgevel is een gevel van aluminium golfplaat gezet, die de oude kerkgevel herinterpreteert en klassieke citaten bevat. De oorspronkelijke zeshoekige ramen in de bovenste rij van de gevel zijn in stand gehouden, maar de punten ervan zijn van boven afgedekt met een rechte, naar voren hellende daklijst en van onder met een bolle lijst (een rolstaaf), twee klassieke thema’s met een sterk clair-obscur effect.
Vanuit de bestaande deurnis zijn diagonale lijnen getrokken die de naden tussen de golfplaten accentueren. Door de golfplaat tussen deze diagonale lijnen deels horizontaal en deels verticaal aan te brengen, ontstaat een geraffineerd spel van licht en schaduw. De kleine ramen zijn als scherp gerande gaten in het metalen gevelvlak geponst. De mogelijkheid om de locatie naast het eigen kantoor te bebouwen is benut om het oorspronkelijke beeld van huizen met halsgevels in de Kerkstraat terug te laten komen. Deze eerste uitbreiding van het bureau (1990 – 1991) bestaat uit drie verticale gebouwen van zes meter breed, waarin de karakteristieke elementen van de straat terug te vinden zijn: dubbelhoge witgeschilderde onderpuien, middenstukken van metselwerk met ordelijke raamritmes en halsgeveltoppen afgedekt met witte sculpturen. De sculpturen, twee halve frontons, links en rechts voorzien van het getal 19, éénmaal gewoon en éénmaal gespiegeld, en twee witte autobanden in het midden,
duiden het jaar van het ontwerp aan en geven commentaar op het Amsterdamse parkeerbeleid. Achter deze drie gevels ligt op de onderverdieping de uitbreiding van het bureau. Daarboven bevinden zich appartementen. De tweede uitbreiding (1999 – 2002) is een poging om de thematiek van het aangrenzende bankgebouw uit de jaren zestig – grote horizontale lijsten en witte pilasters – terug te brengen tot de schaal van de bebouwing van de Kerkstraat. De kolommenstapeling aan de straatzijde is klassiek hiërarchisch door de toepassing van stellen van drie kolommen beneden, twee kolommen daarboven en enkele kolommen daar weer bovenop. Hierdoor ontstaan boven elkaar verschillende ritmes en verschuiven de openingen tussen de kolommen ten opzichte van elkaar, behalve de middelste. Binnen in het gebouw is een route bedacht waarbij de principes van ‘serial vision’ zijn toegepast, een afwisseling van verschillende ruimtes, zichtassen en doorkijkjes.
In het ontwerp voor het nieuwe provinciehuis in de binnenstad van Leeuwarden, op de plek van het bestaande provinciehuis, zijn de oorspronkelijke achttiende-eeuwse gebouwdelen en de negentiende-eeuwse statenzaal behouden gebleven en geïntegreerd in de nieuwbouw...
Het nieuwe stadhuis van Zaanstad is gekoppeld aan de nieuwe brug over het spoor en de autoweg. De korte kant, waar de hoofdingang en de publieksfuncties zich bevinden, ligt aan het plein op deze brug...
Het uit 1968 daterende postkantoor aan de Kerkstraat in Den Bosch bestond uit een groot gebouw met een grijze voorgevel...