Het Marcanti-eiland is een verscholen, driehoekig gebied in Amsterdam-West, dat eind jaren zeventig grotendeels werd bebouwd met verspringende rijtjes woningen. Het oorspronkelijke plan, ontworpen door Sier van Rhijn, was symmetrisch van opzet maar bleef deels onuitgevoerd, omdat er nog een oude noodschool en sportzalen op het terrein stonden. De opgave was deze markante plek in de stad herkenbaar te maken en uit te breiden met woningen en een nieuwe school. Er is voor gekozen om het ontwerp uit de jaren zeventig alsnog compleet maken. Door de oude school en de sportzalen te slopen kwam er ruimte om twee geschakelde woningbouwstroken van vier lagen toe te voegen, letterlijk in de sfeer van Van Rhijns architectuur. In de bocht van de Jan van Galenstraat is in dezelfde taal het Marcanti College gemaakt, een getrapt schoolgebouw met in het midden een atrium. De school voegt zich net als de nieuwe woningen in de bestaande stedenbouwkundige typologie: het spiegelt de blokstructuur om de as van het eiland en completeert de oorspronkelijk bedoelde symmetrie.
Op de as van het driehoekige eiland, haaks op de Jan van Galenstraat, ontstond ruimte voor een hoog en groot gebouw. Het eerste ontwerp voor dit gebouw bestond uit één 75 meter hoge piramidale toren. De gemeente vond dit te hoog, en daarom zijn in plaats van één hoge twee lagere, in elkaar geschoven driehoekige torens met getrapte zijkanten gemaakt. Ze liggen aan een opgetild plein met parkeerruimte eronder. De piramidale vorm van de torens weerspiegelt de driehoekige vorm van het eiland. De torens geven het Marcanti-eiland bovendien een symbool dat refereert aan de berlagiaanse stedenbouw in de omgeving, waar op cruciale punten de gebruikelijke hoogte van vier à vijf verdiepingen wordt doorbroken door een hoog gebouw. De Piramides zijn aan alle kanten verschillend. Door de getrapte zijkanten kregen de appartementen schitterende terrassen. Ook zorgt de getrapte vorm voor een goede overgang naar de omliggende woningen van vier lagen. De schouders van het gebouw zijn even hoog als de bestaande bebouwing, en vanaf daar nemen de torens meer afstand en hoogte. Hierdoor worden ze minder dominant.
Op het voormalige scheepswerfterrein Piet Smit, tussen de Maas en de drukke boulevard bij het Feyenoord-stadion, worden grootschalige commerciële functies...
Het architectenbureau in de Kerkstraat in de Amsterdamse binnenstad bestaat uit drie delen. Het eerste gedeelte omvat de verbouwing (1988 – 1989) van een kerkgebouw uit de jaren zestig, de Martin Luther King-kapel...
De commerciële strookbebouwing, waarin zich grootschalige detailhandel, een bioscoop en een politiebureau bevinden, is vormgegeven als één samenhangend architectonisch en stedenbouwkundig geheel...