Voor het aankomende EK van 2020 zal de ArenA een grootscheepse ‘upgrade’ krijgen waarbij ook het uiterlijk een flinke metamorfose ondergaat. De opgave bestaat uit het verhogen van de kwaliteit van het stadium door in te zetten op het vergroten van de vloeroppervlakte van de omlopen en het verbeteren van de toegankelijkheid van het stadion. Dit wordt gerealiseerd middels een gefaseerde bouw terwijl het stadion gewoon in gebruik blijft.
Meest in het oog springend aan het ontwerp voor de vernieuwde ArenA is de nieuwe gevel. Deze futuristisch ogende huid bestaat uit een driedimensionaal gekromd grid van stalen buizen voorzien van kussens van ETFE-folie.
Dit teflon-achtige materiaal is ontwikkeld op basis van nanotechnologie; vuil hecht zich niet en de gevel blijft schoon. Er kunnen zeer grote overspanningen mee gerealiseerd worden. Vandaar dat deze techniek veel wordt toegepast in wintertuinen en sportcomplexen. Door de kussens dubbelwandig uit te voeren wordt de gevel goed isolerend. De huid krijgt verschillende gradaties van transparantie; van volledig doorzichtig tot ondoorzichtig, zodat een speels patroon ontstaat in het beeld van het gebouw en tegelijkertijd de zichtrelatie tussen binnen en buiten veranderd naarmate je je door het stadion beweegt.
De constructie is licht van gewicht; een noodzaak vanwege de beperkte draagkracht van de bestaande constructie. Door de droge bouwmethode is een snel bouwproces mogelijk. Omdat het stadion gedurende de bouw in gebruik blijft, zal in fases worden gewerkt. Geavanceerde BIM-technieken maken een optimale samenwerking mogelijk tussen alle betrokken partijen. Behalve op een nieuwe gedaante, wordt ook flink ingezet op een zo duurzaam mogelijk gebouw. Uiteraard door LED-verlichting toe te passen, maar zo is er ook de mogelijkheid ingebouwd om zonnepanelen te integreren in de kussens. En regenwater van dak en gevel zal worden opgevangen om de toiletten door te spoelen.
De zeer complexe vorm van de vernieuwde ArenA vroeg om een geavanceerd ontwerpproces, al vanuit de schetsontwerp fase. Vanaf het begin hebben we software ingezet om te experimenteren met de complexe vorm. In eerste instantie met behulp van SketchUp, waarna vanaf de VO-fase Revit werd ingezet. SketchUp is gebruikt om de gewenste hoofdvorm te bepalen: de bolle omhulling met de uitsneden ter plaatse van de trappenhuizen. De ‘netkous-structuur’ van deze hoofdvorm is vervolgens verder ontwikkeld met behulp van het 3D engineering programma Rhino. Binnen deze software konden we met behulp van de applicatie ‘Grasshopper’ op een grafische manier algoritmes instellen die het grid van de netkous bepaalden.
Hierdoor werd het mogelijk om dit grid gelijkmatig te verdelen over de gewenste 3D gekromde vorm. Vervolgens hebben we in Revit een ‘adaptive family’ ontwikkeld voor de ruitvormige kussens. Door het linken van beide softwarepakketten konden we deze ruitvormige vlakken als het ware ‘ophangen’ aan het netkous-grid zodat een vloeiend geheel ontstond. Elke ruit heeft andere afmetingen door het organische verloop. De adaptive families konden we automatisch laten verdelen en vervormen volgens het vooraf ingestelde gridpatroon.
