Bloemgracht, Amsterdam

Het nieuwe appartementengebouw aan de Bloemgracht in de Amsterdamse Jordaan is ontworpen als een integraal onderdeel van de historische grachtenwand. Het ontwerp beoogt het historische stadsweefsel te herstellen en ervoor te zorgen dat je niet meteen ziet dat het een nieuw gebouw is met een modern woonprogramma van maisonnettes en appartementen. De achtergevel van het gebouw ligt op het zuiden, zodat alle buitenruimtes aan de achterkant konden worden gesitueerd en er aan de voorkant een gladde gevel kon worden gemaakt, net zo vlak als de belendende panden uit de zeventiende, achttiende en negentiende eeuw.

Karakteristiek voor de huizen in de grachtengordel is dat elk huis zijn eigen ritme van toppen en ramen heeft, die per perceel verandert. Elk gebouw heeft als het ware zijn eigen streepjescode. Ook in dit nieuwe gebouw, dat zich over vier percelen uitstrekt, is dit principe toegepast. Het appartementengebouw is opgedeeld in één brede en twee smallere gevels. Het brede gedeelte heeft drie toppen, daaronder zitten twee rijen van zeven ramen. In de onderbouw met de bel-etage zit een rij van zes ramen. De twee kleinere fronten hebben weer een andere indeling: beide hebben een halsgeveltop met aan weerzijden twee walvissen en daaronder telkens drie rijen van drie ramen. De vensterbanken van de ene gevel hebben niet dezelfde hoogte als die van de andere gevel om de eigenheid van de gevels ten opzichte van elkaar te benadrukken. De bestaande achterhuizen zijn behouden gebleven, wat de mogelijkheid bood deze geschikt te maken als atelier- of werkruimte en via een ondiepe tuin te koppelen aan de appartementen op de begane grond.