Blaauwlakenblok, Amsterdam

In het appartementsgebouw Blaauwlakenblok op de hoek van de Warmoesstraat en de Sint Annenstraat in Amsterdam zijn verschillende historische thema’s gebruikt om de architectuur te laten aansluiten bij de oude binnenstad.  

Aan de steegkant wordt de smalheid van de Sint Annenstraat benadrukt door de gevel naar boven toe steeds iets naar voren te laten springen, een thema dat typisch is voor de middeleeuwse houtbouw van Amsterdam. De steegwand bestaat uit drie gedeelten. Het eerste stuk is gemaakt van donker baksteen en heeft abstract vormgegeven ramen die als druppels aan de naar voren springende lagen hangen. Deze ramen zitten niet recht boven elkaar: naar boven toe telt elke rij steeds meer en steeds kleinere ramen. Dit heeft een hoogteversterkend effect en accentueert de horizontale belijning van dit gedeelte van de gevel. Daarnaast ligt een glazen trappenhuis, dat dezelfde vertrapping naar buiten heeft en in de donkere steeg werkt als een spiegel.

Het laatste gedeelte heeft een gevel die bijna letterlijk gekopieerd is van een middeleeuws woonhuis, waardoor het gebouw hier aansluit bij de bestaande historische bebouwing. De witte blokpleistergevel aan de Warmoesstraat verwijst naar het gebouw dat hier ooit stond. Als je goed kijkt zie je dat deze gevel naar boven toe steeds breder wordt. Ook hier zijn de ramen en Franse balkons niet ordelijk boven elkaar gestapeld maar ten opzichte van elkaar telkens iets verschoven, waardoor het gebouw beter aansluit bij de ‘verstoorde orde’ van de middeleeuwse stad. Dat in de oude stad alles een beetje scheef en ongelijk is, bepaalt mede de charme ervan.